28 Mayıs 2007
Dünyada terörün vurmadığı memleket kalmadı. Binbir türlüsü var. Demokrasiden kişisel menfaat elde edemeyenler ya da buna inandırılanlar, zarar vermeyi kafalarına koymaya görsünler, şiddet uygulamada inanılmaz yaratıcılık örnekleri segileyebiliyorlar. Varsa bir derdin adam gibi anlatırsını bilmeyenler terör eylemlerini düzenlemekte bir sakınca görmüyorlar. İnsan hayatının onlar için önemi yok diyebiliriz ancak buradaki önemsiz insan hayatı bizzat şiddeti uygulayanın hayatıdır. Terörist eylemler insan hayatına yönelik yapıldığına göre, insanın hayatının önemli olduğu aslında şiddet uygulayan kişilerce bilinmektedir.
Birileri size sürekli hayatınızın değersiz olduğunu söylüyor ve zamanla siz buna inanıyorsunuz. Bunu yaparken öldüreceğiniz insanların hayatının değerli olduğunu, o yüzden eylem gerçekleştiğinde haberlerin ve korkuların ayyuka çıkacağını, değersiz hayatınızın ölümle değer kazanacağına ikna ediliyorsunuz. Bu ne biçim salaklıktır? Azıcık aklı olanın bu dayatmacılara “hadi lan serseriler” diyememesinin sebebi tehdit edilmeleridir diye düşünüyorum. Ya öleceksin ya öleceksin…
İsyan çıkardıkları hapishanede, terörden mahkumların bir bir Jandarma kameraları önünde kendilerini yakmaları ve bir tanesinin ki bu genç bir kadındı, kendini yakmayı istemeyince - kendini kıymetli bulduğundan ve insanın yaşama içgüdüsü nedeniyle korkusundan - bizzat diğerleri tarafından yakılması gözümün önünden hiç gitmeyecek bir manzaradır. Her tarafı ve yüzü cayır cayır yanarken konuşmaya devam etmişti bir müddet ta ki yüzü eriyene ve konuşamaz hale gelene kadar. Bu görüntü televizyonlarda yayınlanmıştı insanlara terörün ne kadar kötü bir şey olduğunu göstermek, terör örgütlerine işin başından bulaşmamalarını öğütlemek için.
Güncel canlı bombalara gelecek olursak mantık yine aynı mantık. Korku dağları yeniden beklemekte. Bir müddet böyle gider sonra unuturuz ve yeniden bir gün anılarımız tazelenir. Söylem şu, kalabalık yerlerden uzak durun. İstanbul’un neresinden uzak duracağız? Dün yolum bir alışveriş merkezine düştü. Kapıdan girerken üstümüz başımız ve çantalarımız arandı. Seve seve kendimi arattım ama off pof çeken mantıksızlar da vardı arama kuyruğu içinde. Bir çocuk sordu annesine bu keşmekeş nedir diye. Belli ki içerideki oyuncaklara koşmak için içi kıpır kıpır. Cevap, “Terör var, ondan arıyorlar”. İkinci soru, “Terör nedir anne?”
Bu ikinci soruya verilen cevaptan annenin çocuğuna terörü nasıl anlatacağını bilemediğini veya terörü kanıksamış olduğunu anlayabiliriz.
Gördüm ki çocuk neden üst baş araması yapıldığını tam anlamadı. Yine de içeri nihayet girerken gülüp oynayamıyordu. Annenin eline sımsıkı yapışmıştı. Güvensizlik duygusu içini kaplamış olmalı. Ortam tehlikeli olabilirdi, anne öyle söylemişti. Şuradan gelen adam her an patlayabilirdi. Düşmanlığı anlamasa bile sezinlediğinden eminim, daha bu yaştan. Yüzünde sanırım çaresizlik de gördüm. Hepimizin maalesef kardeş olamadığımızı anladı. Anladı da annesinin üstünün neden arandığını anlamadı. O kötü bir anne değildi ki. Yoksa annesi de her an patlayabilir miydi? Yollarımız ayrılırken annesine sorduğunu duydum, “Seni neden aradılar?”.
Böyle bir ortamda çocuğun sağlıklı gelişimi yükümlülüğümüzü yerine getiremeyeceğimiz çok açık bir gerçek. Toplumsal şiddet çocuklarımızın kalbine ve aklına işliyor. Ya silik, güvensiz, korkak bir kişilik olarak yetişecekler ya da kavgacı ve uzlaşmaz biri olup çıkacaklar.
Çocukların hakları açısından baktığımızda ‘her şeyin başı’ terörün önlenmesidir. Çocuğun yaşama hakkı diğer gelişme, korunma ve katılım haklarından çok önce gelmektedir. Bu tarz sosyal sorunlar çocukların yargılama yeteneklerinde ciddi sorunlar oluşturabilir. Şiddet ve terör çocukların sağlıklı gelişimini mutlaka etkilemektedir.
Sonuç olarak, çocuğumuza terörü anlatırken nasıl bir üslup benimsemeliyiz bilemiyorum. Terör, kötü, insanlık dışı eylemler zinciri. Bunu usturuplu nasıl anlatırsınız? Terörün kaynağı da insanken nasıl insanları kötülemez bir tavır takınabilirsiniz? Nasıl hepimiz kardeşiz diyeceğiz? Biz salak mıyız? Yoksa çocuklarımızı mı salak yerine koyacağız?
Siz olsanız çocuklarımıza nasıl anlatırdınız terörün ne olduğunu?
Yorumlar